• fxmrrich (1 هفته پیش)

  اسپویل شدید!
  اینجا قرار نیست فقط داستان فیلم را تعریف کنیم؛ می‌خواهیم قصه را بشکافیم و بندبندش را روی دایره بریزیم. خلاصه که چیزی از غافلگیری برایتان باقی نمی‌ماند. اگر دوست دارید با ذهن بکر و دست‌نخورده این اثر را ببینید، لطفاً همین‌جا خواندن را متوقف کنید و پس از تماشای آن بازگردید.
  ________________________________________
  ۱. ویترین خوش‌رنگ در برابر حقیقت عریان
  روی ویترین نوشته شده: یک کمدی رمانتیک بامزه و مثبت دربارهٔ دو همکار که BDSM (مخفف مفاهیم بستن/تنبیه، سلطه‌گری/سلطه‌پذیری و دیگرآزاری/خودآزاری؛ مجموعه‌ای از روابط مبتنی بر تبادل قدرت توافقی) را تجربه می‌کنند.
  حقیقت عریان این است: این فیلم هیچ ارتباطی با سکس یا عشق ندارد. این یک بیانیهٔ سیاسی بی‌رحمانه علیه «برده‌داری مدرن» یا همان «فرهنگ کار شرکتی» است. فیلم از BDSM به‌عنوان یک استعارهٔ بی‌نقص استفاده می‌کند تا نشان دهد چگونه ساختار شرکت‌ها، کارمندان را به سگ‌های دست‌آموز و مطیعی تبدیل می‌کند که از تحقیر شدن توسط رئیسشان (اربابشان) لذت می‌برند. داستان واقعی این است: تنها راه برای پس گرفتن انسانیت در جهنم اداره، این است که بازی قدرت غیرارادی و سمی محیط کار را، به یک بازی قدرت ارادی و کنترل‌شده در زندگی شخصی تبدیل کنی.
  ۲. جراحی روان‌شناختی شخصیت‌ها
  • قهرمان (جونگ جی-هو): جی-هو فردی با تمایلات خاص نیست؛ او یک «کارمند نمونه» است که سیستم، مغزش را شست‌وشو داده. تمایل او به «سلطه‌پذیری» (Submissiveness) یک فتیش جنسی نیست، بلکه یک «سازوکار دفاعی روانی» (Coping Mechanism) در برابر تحقیر روزمره‌ای است که در محیط کار تحمل می‌کند. او ارباب می‌خواهد، چون عملاً تمام روز برای ارباب‌های دیگری (رؤسا) بیگاری می‌کند. این تنها راهی است که می‌تواند بر بردگی خودش کنترل داشته باشد.
  • قهرمان (جونگ جی-وو): جی-وو یک «سلطه‌گر» (Dominant) ذاتی نیست؛ او یک مدیر کارآمد است که آموخته چگونه افراد را مدیریت کند. او ناگهان کشف می‌کند که مهارت‌های مدیریتی‌اش (تعیین وظایف، نظارت، ارزیابی عملکرد) دقیقاً همان مهارت‌های لازم برای یک «ارباب» بودن است. فیلم نشان می‌دهد که مدیریت شرکتی، خودش نوعی BDSM بدون رضایت و کلمهٔ امن (Safe Word) است.
  • کاتالیزور (محیط کار): کاتالیزور واقعی، آن بستهٔ پستی لعنتی نیست؛ کاتالیزور، خودِ «اداره» است. یک محیط استریل، سلسله‌مراتبی و سرشار از قضاوت که روح انسان‌ها را خفه می‌کند. رابطهٔ BDSM آن‌ها، شورشی علیه این فضاست؛ پناهگاهی که در آن می‌توانند قوانین قدرت را خودشان بنویسند، برخلاف اداره که قوانین به آن‌ها تحمیل می‌شود.
  ۳. مهندسی ذهن و رمزگشایی نمادها
  • پیام‌های ناخودآگاه: این فیلم در ناخودآگاه شما حک می‌کند که تمام سلسله‌مراتب‌های قدرت، از جمله رابطهٔ رئیس و کارمند، یک نمایش مضحک است. فیلم شما را شرطی می‌کند که از این پس هر زمان رئیستان به شما دستور داد، آن را به چشم یک بازی قدرت ببینید. در واقع به شما می‌آموزد که چگونه از بردگی خود آگاه شوید و حتی از آن لذت برید تا دیوانه نشوید.
  • رمزگشایی نمادها (Symbolism):
  o قلاده: این یک وسیلهٔ جنسی نیست؛ نماد «کارت شناسایی شرکت» است. علامتی که نشان می‌دهد شما به چه کسی تعلق دارید. تفاوتش این است که جی-هو قلاده‌اش را با رضایت به گردن می‌اندازد، اما شما کارت شرکتتان را مجبورید به گردن بیاویزید.
  o قرارداد: یک کپی دقیق از «قرارداد کاری» شماست؛ پر از بند و تبصره و شرح وظایف. فیلم به سخره می‌گیرد که چگونه ما برای روابط عاشقانه‌مان بیش از کارمان که تمام عمرمان را می‌گیرد، مرز و قانون مشخص می‌کنیم.
  o کفش پاشنه‌بلند: سلاح کلاسیک قدرت زنانه در دنیای شرکت‌ها. در اینجا دیگر فقط یک کفش نیست؛ ابزار آشکار سلطه‌گری است. فیلم نقاب را از روی نمادهای قدرت در محیط کار برمی‌دارد و ذات وحشی‌شان را به نمایش می‌گذارد.
  ۴. اسرار فاش‌شده و تئوری‌های کلیدی
  عمیق‌ترین و جنجالی‌ترین تئوری این است:« جونگ جی-هو اصلاً فتیش BDSM ندارد.» چیزی که او دارد، «سندرم استکهلم شرکتی» است. او آن‌قدر توسط سیستم سرکوب و کنترل شده که تنها راه رسیدن به صمیمیت و هیجان را در بازسازی همان دینامیک قدرت (ارباب/برده) می‌بیند. او به دنبال عشق نیست؛ به دنبال یک رئیس بهتر و مهربان‌تر می‌گردد که دست‌کم پس از تحقیر کردنش، او را در آغوش بگیرد. این یک داستان عاشقانه نیست؛ یک مطالعهٔ موردی تراژیک از فرسودگی شغلی است.
  ۵. کلام آخر (نظر شخصی)
  این فیلم یک شاهکار خرابکارانه است که خود را پشت نقاب یک کمدی-رمانتیک احمقانه پنهان کرده. این فیلم از تابوی BDSM استفادهٔ ابزاری می‌کند تا یکی از دقیق‌ترین و بی‌رحمانه‌ترین نقدهای ممکن به فرهنگ سرمایه‌داری و بیگاری مدرن را به شما بفروشد. تماشای این فیلم نه‌تنها ضروری، بلکه برای هر کارمندی که احساس کرده در قفس گیر افتاده، یک جلسهٔ روان‌درمانی تصویری است.
  ۶. امتیاز نهایی
  امتیاز: ★★★★★ (۵ از ۵ ستاره)
  دلیل اصلی امتیاز: زیرا به‌طرز هوشمندانه‌ای به شما نشان می‌دهد قلاده‌ای که در اتاق خواب به گردن می‌اندازید، بسیار انسانی‌تر از قلادهٔ نامرئی است که رئیستان هر روز به گردن شما می‌اندازد.

  13 6

  برای پاسخ دادن وارد شوید
  • Jalalmansoori (1 هفته پیش)

    دادا ولوم بوکن چی چی میگویی! حاجی این فیلم کاملا بی دی اس امه و فقط داره ی گرایش خیلی زیبا و انسانیو به نمایش میزاره! حوصله داریا! خیلیم قشنگه هیچم این تئوری توطئه ها چیه میبافییی

    1 2

    برای پاسخ دادن وارد شوید

نظر تو چیه؟
واسه ارسال نظر وارد شو یا ثبت‌نام کن