• M J (4 هفته پیش)

  این فیلم به خوبی نشون میده که مارک زاکربرگ چه آدم پلیدی بوده و با همین پلیدی به اون ثروت رسیده. نه فقط زاکربرگ بلکه خیلی از میلیاردها با پلیدی و بدجنسی به ثروت رسیدند که اسمشو زرنگی و تلاش میذارن.

  2 0

  برای پاسخ دادن وارد شوید
• fxmrrich (2 ماه پیش)

  “شبکه اجتماعی” یه فیلم بیوگرافی درباره فیسبوک نیست، یه کالبدشکافی بی‌رحمانه از یه عوضی باهوشه. این فیلم داستان تولد یک پدیده تکنولوژیک نیست، داستان تولد یک هیولاست؛ هم خود زاکربرگ و هم چیزی که خلق کرد. دیوید فینچر و آرون سورکین دست به دست هم دادن تا یکی از مهم‌ترین و در عین حال ترسناک‌ترین داستان‌های خلقت در قرن ۲۱ رو تعریف کنن.

  بیایید با خود مارک شروع کنیم. جسی آیزنبرگ تصویری از زاکربرگ ارائه می‌ده که تا مغز استخوانت نفوذ می‌کنه: یه نابغه برنامه‌نویسی که هوش هیجانیش در حد یه سنگه. اون فیسبوک رو برای وصل کردن آدما نساخت؛ اون اینکارو کرد چون دوست‌دخترش ولش کرده بود و می‌خواست به اون و به کل اون باشگاه‌های خصوصی لعنتی هاروارد که هیچوقت قبولش نمی‌کردن، ثابت کنه که از همشون بهتره. فیسبوک از روی عقده، حسادت و نیاز شدید به تایید شدن متولد شد. این پارادوکس مرکزی و کثیف فیلمه: ابزاری برای ارتباط جهانی که ریشه در یک شکست عمیق ارتباطی داره.

  فیلمنامه سورکین مثل یه مسلسل کلمات شلیک می‌کنه. دیالوگ‌ها اونقدر سریع و پرمغزن که مغزت برای پردازششون به سختی کار می‌کنه، و این دقیقاً همون حس دنیای سیلیکون‌ولیه: سریع، بی‌رحم و بدون توقف. سورکین هیچ علاقه‌ای به نشون دادن زاکربرگ به عنوان یه قهرمان نداره. اون یه ضدقهرمان کامله؛ کسی که برای رسیدن به هدفش، تنها دوست واقعیش رو مثل یه آشغال دور می‌ندازه و ایده‌ی بقیه رو می‌دزده، فقط به این دلیل که “می‌تونست”.

  و کارگردانی فینچر؟ بی‌نقصه. اون فضای سرد، بی‌روح و تاریک فیلم رو طوری طراحی کرده که انگار داری کد منبع شخصیت زاکربرگ رو نگاه می‌کنی: منطقی، محاسبه‌گر و خالی از هرگونه گرمای انسانی. این فیلم یه داستان موفقیت نیست، یه داستان هشداره. داستان مردی که تونست ۵۰۰ میلیون نفر رو آنلاین به هم وصل کنه، اما در نهایت خودش تنها پشت یه لپ‌تاپ نشست و صفحه کسی رو رفرش کرد که بیشتر از همه ازش متفر بود. صحنه آخر فیلم یکی از غم‌انگیزترین و در عین حال کامل‌ترین پایان‌بندی‌های تاریخه: خالق بزرگترین شبکه اجتماعی دنیا، به طرز رقت‌انگیزی تنهاست و فقط می‌تونه برای کسی که بهش اهمیت نمی‌ده، “درخواست دوستی” بفرسته. این فیلم یه پیشگویی وحشتناک بود که به حقیقت پیوست؛ ما دنیا رو به دست خوره‌های کامپیوتری ناامن و تشنه توجه دادیم و حالا داریم تو نتیجه‌ی کارشون زندگی می‌کنیم. “شبکه اجتماعی” یه کمدی سیاه نیست، یه فیلم ترسناک روانشناختیه.

  4 0

  برای پاسخ دادن وارد شوید
• Man of God (2 ماه پیش)

  فیلم قشنگیه

  0 1

  برای پاسخ دادن وارد شوید
• سمانه (2 ماه پیش)

  وای که چقدر سر این فیلم حرص خوردم.
  اگه فیلمو ندیدین پیشنهاد میکنم همین الان دانلود کنین.

  5 2

  برای پاسخ دادن وارد شوید
• TARANTINO (4 ماه پیش)

  درمورد فیلم: فکر نمی‌کنم کسی به خوبی جسی آیزنبرگ می‌تونست این نقش رو دربیاره.
  دیدن فیلم بشدت توصیه میشه

  7 3

  برای پاسخ دادن وارد شوید
  • سروش (2 ماه پیش)

    اول قرار بود خودِ اندرو گارفیلد نقشش رو بازی کنه.. قبول دارم حرفتو، ولی تصور کن اگه گارفیلد بود، چی می‌شد! تصور کن!

    2 0

    برای پاسخ دادن وارد شوید
• امیر باقری (7 ماه پیش)

  حرومزاده تر از زاکربرگ ندیدم، چند سالی بود این فیلمو میدیدم تولید شده اما حوصله نگاه کردن به زندگی مارک رو نداشتم، امشب دیدمش و خیلی تحمل کردم تمام بشه و متوجه شدم نه تنها توی فکرم بلکه توی این فیلم هم همون حرومزاده ای که گفتم حقش هست، به جز گلوبالیست بودنش و…

  32 1

  برای پاسخ دادن وارد شوید
  • TARANTINO (4 ماه پیش)

    بیشتر از این نمی‌تونم باهات موافق باشم رفیق
    خیلی تو فیلم تلاش شد تا زاکربرگ رو نابغه‌ای نشون بدن که تنها خصلت بدش لجبازیه و خودش باعث شده همه فکر کنند آدم پست‌ فطرتیه! درحالی‌که واژه «پست فطرت» کمترین صفت برای چنین موجودیه. یک اهریمن در لباس نابغه برنامه نویسی که مزدور حزب کثیف دموکرات و اربابان گلوبالیستش هست. اگرچه در نخستین روزهای پس از انتخابات 2024، برای گریز از خشم پاتریوت‌ها و دادگاهی شدن، به پابوسی ترامپ رفت!

    25 1

    برای پاسخ دادن وارد شوید

نظر تو چیه؟
واسه ارسال نظر وارد شو یا ثبت‌نام کن